கமல்ஹாசன் கோபித்துக் கொள்ள மாட்டார்

காதலி காதலன் உரையாடல் ஒன்று பாருங்கள.

”அங்கே என்னப்பா டிரம் சத்தம் ?”
“அது ஒண்ணுமில்லமா சிப்பாய்ங்க மார்ச் பாஸ்ட்”
“என்னெவோ ஒரு வெளிச்சம் சரக் சரக்னு கண்ணுல அடிக்குது ?”
“அவங்க கத்தி வச்சிருக்காங்கல்ல அதுல வெளிச்சம் பட்டு எதிரொளிக்குது”
”இங்க மலைக்கு அடியில என்ன பண்றாங்க”
“அதும்மா. அவங்க இப்படித்தான் டெய்லி பிராக்டிஸ் பண்ணுவாங்க”
“அங்க பாருப்பா. சடனா கிளம்பிட்டாங்க.... எங்க போவாங்க”
“ஏதாவது செய்தி வந்திருக்கும்மா... நீ ஏன் முட்டிபோட்டு எம்பி பார்க்கிற.... நேரா உக்காரு”
“வழில டாக்டர் வீட்ட தாண்டி இந்த பக்கமாதான் வராங்கப்பா”
“ அங்க ஏதாவது வேலை இருக்கும்மா”
“அய்யோ இங்க தான் வராங்க .. நீ எங்க எழுந்து போறே... என்ன விட்டு போக மாட்டேன்னு சத்தியம் பண்ணிருக்கே.... ஞாபகம் இருக்கா?”
”ஆமாம் சத்தியம் பண்ணேன்.. இப்பவும்.. சொல்றேன்.. நான் உன்னை ரொம்ப விரும்பறேன்.. ஆனா இப்ப இவங்க கூட போய் பட்டாளத்தில் சேரத்தான் வேணும்... வரேன்”

நிலம் அதிர வேகமாய் அவர்களுடம் போனான்

சரியாக 25 வருடங்களுக்கு முன்பு கல்லூரியில் படித்த ஆங்கில கவிதை.

1934 ல் W. H AUDEN எழுதிய பாலட் வகைக்கவிதை- (ஒரிஜினல் கடைசியில் கொடுத்துள்ளேன்)

எனக்கு இந்த கவிதையை சொல்லிக் கொடுத்த செரியன் ஜேக்கப் ஒரு அபார ஞானஸ்தன். ஆங்கில வகுப்பு ஒரு டிராமா மாதிரி நடத்துவார். மலையாள வாசனை இல்லாமல் ஆங்கிலம் பேசும் சில அபூர்வ மலையாளிகளில் ஒருவர்.

அவர்... அவர் சொல்லிக் கொடுத்த சில ஆங்கில அபூர்வங்கள்.. பக்கத்தில் வந்தால் அவரிடமிருத்து வரும் சார்மினார் சிகரெட் வாசம் எல்லாம் ஞாபகம் இருக்கு

இந்தியன் படத்தில் கமல்ஹாசன் சுகன்யாவுக்கு பொட்டுவைத்துவிட்டு தாவிப் போய் ஐ. என் . ஏ வில் சேருவதாய் வரும் காட்சி... இந்த கவிதையிலிருந்து உண்டான இன்ஸ்பிரேஷன் என்று சொன்னால் கமல்ஹாசன் கோபித்துக் கொள்ள மாட்டார்.

இப்போதெல்லாம் மெரினாவில், ரொம்ப நெருக்காமாய் ஒருவித “பச்சக்” ஸ்திதியில் ஆலிங்கன சொரூபமாய் காட்சி தரும் காதலன்கள் தேசபக்தி காரணமாய் சடக்கென்று வெட்டிவிட்டு காதலியை பிரிந்து போவார்கள் என்று தோன்றவில்லை.
----
O what is that sound which so thrills the ear
Down in the valley drumming drumming?
Only the scarlet soldiers, dear,
The soldiers coming

O what is that light I see flashing so clear
Over the distance brightly, brightly?
Only the sun on their weapons, dear,
As they step lightly.

O what are they doing with all that gear,
What are they doing this morning, this morning?
Only their usual manoeuvres, dear.
Or perhaps a warning.

O why have they left the road down there,
Why are they suddenly wheeling, wheeling?
Perhaps a change in their orders, dear.
Why are you kneeling?

O haven't they stopped for the doctor's care,
Haven't they reined their horses, their horses?
Why, they are none of them wounded, dear.
None of these forces.

O is it the parson they want, with white hair,
Is it the parson, is it, is it?
No, they are passing his gateway, dear,
Without a visit.

O it must be the farmer who lives so near.
It must be the farmer so cunning, so cunning?
They have passed the farmyard already, dear,
And now they are running.

O where are you going? Stay with me here!
Were the vows you swore deceiving, deceiving?
No, I promised to love you, dear,
But I must be leaving.

O it's broken the lock and splintered the door,
O it's the gate where they're turning, turning;
Their boots are heavy on the floor
And their eyes are burning.